Ratslagen.
Review door Nathan Van Coillie Biersommelier
Laatste update op
Vermintide 2 laat je vrij een personage uitbouwen en progressie maken, maar op lange termijn eist herhaling toch zijn tol.
De fantasyboardgame omgevormd tot een viscerale hack-and-slasher Vermintide is terug. Met Warhammer: Vermintide 2 wil ontwikkelaar Fatshark tonen dat hij de kritieken na de originele game ter harte heeft genomen. Vermintide 2 moet namelijk meer variatie en een nieuw progressieysteem bieden, zonder aan de essentie van de gameplay te raken. Verwacht je dus aan meer van hetzelfde, maar met de nodige aanpassingen om je eigen ding te doen.
De kern van de reeks in Vermintide 2 is ongewijzigd gebleven. Met een team van vier ploeg je je door een level, voltooi je kleine doelen en trotseer je vooral een dozijn Skaven-rattenhordes. Als eerste aanvulling daarop heeft Fatshark het Chaos-ras toegevoegd. Je komt bijvoorbeeld een Chaos Warrior of een Chaos Spawn tegen. Die laatste fungeert als - zeer lelijke - 'tussenbaas' en kun je alleen met goed teamwerk verslaan. Iemand leidt het beest af en vangt een groot deel van de klappen op, terwijl de rest onophoudelijk aanvalt. Dat geeft de gevechten nog meer pit en vooral diepgang dan ze al hadden.
Het nieuwe progressiesysteem is de belangrijkste toevoeging die de ontwikkelaar gedaan heeft. Je kiest nog steeds uit 5 Heroes, maar ze hebben elk drie Careers waarvan de laatste twee pas bij een bepaald level beschikbaar worden. Elke Career levert zowel een unieke passieve als actieve vaardigheid en een specifieke Talent Tree. Aan level 5, 10, 15, 20 en 25 kies je telkens één uit drie talenten die eventueel stamina, critical hit chance of health regeneration verbeteren. Zo'n systeem geeft je grofweg vijftien mogelijke speelstijlen. Als je een Career uitbouwt of met een andere Hero van nul begint, dan komt dat de herspeelbaarheid alleen maar ten goede. Die variatie laat de game boven de middenmoot uitstijgen.
De ontwikkelaar wil die afwisseling stimuleren door je na elke missie relevante loot te geven. Een Strongbox bevat nu drie voorwerpen in plaats van slechts één. De loot houdt rekening met je Power Level, waardoor je sowieso een krachtiger nieuw wapen krijgt. Ten slotte ontvang je alleen uitrusting voor het personage met wie je op dat moment speelt. Dat systeem werkt perfect en de beloning is dus groot, maar daarvoor moet je wel winnen. Bij verlies krijg je slechts een handjevol XP en nooit loot. Vooral in het begin is dat oneerlijk, want met je eerste wapens voltooi je de missies niet bepaald vlot. Na enkele winsten komt het lootsysteem wel volledig tot zijn recht.
Doorbijten zal er in het begin zeker inzitten, want Vermintide 2 is nooit gemakkelijk. Zelfs op Recruit legt de game je het vuur aan de schenen. Bij elkaar blijven is een must en één dode Hero kan de hele missie doen falen. Tegen het einde wordt het vaak heel zwaar, en na het laatste doel duikt er mogelijk nog een eindbaas op. Als iedereen weinig health over heeft, is dat een onoverkomelijke opdracht. Dat er tijdens de missie geen checkpoints zijn, maakt de 'game over' des te zwaarder om te dragen. Je hebt soms wat geluk nodig, want veel hangt af van het moment en de manier waarop een horde of een baas spawnt. De game wisselt frustratie echter wel met gezonde uitdaging af, waardoor je aangescherpt wordt om te blijven spelen.
De combinatie van een Career, relevante loot en pittige gevechten maakt dat je een afwisselende, uitdagende gameplay ervaart. Zelfs de kleinste Enchantments op een wapen hebben hun uitwerking in de strijd, een wapen met een hoger Power Level voelt al anders en tussendoor moet je goed je blocking en dodging timen. De game toont dat je gekozen uitrusting ertoe doet en dat je geconcentreerd de horde moet bevechten. Daardoor heb je zin om de uitdaging aan te gaan.
Ondanks die keuze en variatie blijft de gameplay wel vrij simpel: eindeloze zwakke vijanden en een paar krachtpatsers trotseren. Dat resulteert gewoonweg vaak in button mashing. Bovendien bevat de game slechts dertien maps waarvan drie bij het begin direct speelbaar zijn. Wanneer er dan een paar missies falen, dan besluipt er je mogelijk een gevoel van eentonigheid. Dat de spawns in elke speelbeurt anders zijn, verandert daar niet veel van. Afwisseling op de lange termijn zorgt namelijk toch weer voor algemene herhaling.
Fatshark heeft met Vermintide 2 een serieus verfijnde opvolger van de originele game gemaakt. Door de vijf Heroes, het Career-systeem en de Talent Tree kun je vrij variëren. Je loot na elke missie bevat alleen maar betere en relevante voorwerpen, waardoor je echt progressie maakt. Dat is ook nodig, want de missies zijn moeilijk en verliezen is een zware dobber. Desalniettemin heb je slechts dertien maps en verlangt de game maar één ding van je: dat je hordes monsters afslacht en het einde bereikt. Daar veranderen speciale vaardigheden niks aan. Op die manier is Vermintide 2 een hack-and-slasher die delicaat balanceert tussen variatie en eentonigheid.
